در گفت‌وگو با نعیمه اسلاملو پژوهشگر حجاب و عفاف مطرح شد؛جهاد تبیین مقدمه امر به معروف و نهی از منکر است
تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۷۳۱۰۴
اسلام به عفت به عنوان یکی از ویژگی‌های پسندیده اخلاقی اهمیت فوق‌العاده‌ای داده و بر گسترش و نهادینه‌سازی حجاب به عنوان یکی از مهم‌ترین راه‌های حفظ عفاف در سطح عمومی جامعه، اهتمام شدید ورزیده است. با توجه به آیات متعدد کلام الهی در خصوص حجاب می‌توان گفت این مسئله یکی از اوامر الهی است و ترک آن عقوبت پروردگار را در پی دارد اما پذیرفتن و یا نپذیرفتن آن از سوی مسلمانان مانند سایر احکام الهی امری است که اجبار و اصرار در پذیرش آن طرد شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پوشش من به شما چه ارتباطی دارد؟
دکتر نعیمه اسلاملو در ابتدا با توضیح ارتباط لااکراه فی الدین و مسئله حجاب می‌گوید: در حوزه فردی هیچ اجباری در دین نیست و با زور نمی‌توان کسی را دیندار کرد؛ چرا که فکر تحمیل‌شدنی نیست و اگر به زبان هم بیاید از سر اجبار است. دین باور قلبی است که در آن هیچ اجباری نیست. هر چند که در ادامه آیه آمده است هر کسی ایمان نیاورد، جایگاه خود و آخرتش را مشخص می‌کند. کسانی که ایمان باورند به سعادت و فلاح می‌رسند و هر که ایمان نیاورد به عذاب الهی گرفتار می‌شود. هر شخصی در حوزه فردی اعتقادات خودش را انتخاب می‌کند. حتی شاید بگوید دوست دارم به جهنم بروم اما مسئله این است که در حوزه اجتماعی رفتارهای ما روی دیگران اثر داشته و به دیگران هم ربط پیدا می‌کند. در اینجا حکومت اسلامی موظف است بستر مؤمنانه زیستن را فراهم کند.
او بیان می‌کند: انقلاب اسلامی برای این تشکیل شد که مردم احکام اجتماعی دین را می‌خواستند و پیش‌تر از آن برای احکام فردی مثل نماز، روزه و... مشکلی نداشتند. اجباری شدن نماز معنایی ندارد زیرا ارتباط انسان با خداست اما برخی احکام به ارتباط انسان با خدا محدود نشده و ارتباط انسان با جامعه را در بر می‌گیرد. مانند روزه‌خواری علنی که چون در جامعه نسبت به دیگران اثر دارد برای آن قانون گذاشته می‌شود. احکام اجتماعی دین از این جنس است. حجاب دو بعد دارد؛ یکی ارتباط انسان با خدا مانند نماز و بعد دیگر ارتباط انسان با جامعه که آنجا برایش قانون‌گذاری می‌شود. در جامعه برای حجاب و پوشش قوانینی گذاشته می‌شود تا مانع رفتارهای غیرعفیفانه شود.
منطق «دلم می‌خواهد» تا کجا؟
مدیر مسئول مؤسسه خیبر در پاسخ به این پرسش که بهتر نیست زور و اجبار را کنار گذاشته و به مردم اجازه دهیم تا راه خودشان را بروند، تربیت شوند، تجربه کنند و در نهایت عفاف و حجاب را خود انتخاب کنند، توضیح می‌دهد: به خاطر افرادی معدود نمی‌شود اشتباه کرد و رفتار ضدارزشی در پیش گرفت تا آنان به دیگران آسیب بزنند و در نهایت آیا متوجه شوند یا خیر. قوانین و ضوابط پوشش‌ها و رفتار عفیفانه در جامعه مسئله‌ای نیست که مخالفان آن برای حرف خود دلیل و برهان داشته باشند. مخالفان می‌گویند نمی‌خواهیم به این قانون و ارزش اجتماعی ملزم باشیم. دوست داریم راحت باشیم و آن طور که می‌خواهیم زندگی کنیم. منطق دلم می‌خواهد، منطق درستی برای رفتارهای ضدارزشی نیست. در جامعه‌ای که غالب جامعه موافق ارزش‌های اخلاقی، اجتماعی، اسلامی و دینی هستند نمی‌توان به خاطر خوشامد عده‌ای معدود، تمام جامعه را در معرض آسیب قرار دهیم. راهکار این است که اهمیت این ارزش اجتماعی را با جهاد تبیین در جامعه نشان دهیم. در رسانه‌ها نشان دهیم افرادی که به اخلاق جنسی و پوشش عفیفانه ملتزم نیستند دچار چه آسیب‌هایی شده‌اند.
امر به معروف و نهی از منکر مترقی‌ترین رفتار اجتماعی
این پژوهشگر حجاب و عفاف تصریح می‌کند: شاخص ما اقدام‌ها و کارهای کشورهای مسلمانی مثل عربستان، افغانستان، مالزی و... نیست. باید در نظر داشته باشیم اسلام در این مورد چه می‌گوید و بی‌واسطه مفهوم حجاب و عفاف و پوشش اجتماعی در حکومت اسلامی را از خود دین استخراج کنیم. مبنا و معیار برای ما این است.
دکتر اسلاملو در پاسخ به این پرسش که آیا در جامعه امروزی که سطح سواد و دانش مردم بالاتر رفته است، هنوز هم امر به معروف و نهی از منکر راهکار قابل اعتمادی است؟ می‌گوید: دقیقاً به همین دلیل که سواد و دانش مردم بالاتر رفته پس امر به معروف و نهی از منکر راهکار قابل اعتمادی خواهد بود زیرا هر چه شعور اجتماعی مردم بالاتر می‌رود می‌فهمند که رفتارهای اجتماعی بر هم اثرگذار است و یک شهروند متشخص، شهروندی است که به هنجارها و ارزش‌های اجتماعی احترام می‌گذارد. شهروند متشخص‌تر شهروندی است که دغدغه و نگرانی جامعه خود را دارد و بی‌تفاوت از کنار رفتارهای بی‌اخلاقی عبور نمی‌کند. این شهروند برای جامعه خود ارزش قائل است و امر به معروف و نهی از منکر می‌کند. البته این امر به معروف و نهی از منکر فقط تذکر لسانی نیست و گستره بزرگی دارد. عرصه جهاد تبیین مقدمه و بخشی از امر به معروف و نهی از منکر است. رفتارهای تبلیغی، ترویجی و... همه امر به معروف و نهی از منکر است. امر به معروف و نهی از منکر و تذکر دادن، مترقی‌ترین رفتارهای اجتماعی برای رفع رفتارهای ناهنجار اجتماعی است.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: امر به معروف و نهی از منکر ارتباط انسان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۷۳۱۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افشاگری کیهان درباره مخالفت دولت با لایحه عفاف و حجاب
روزنامه کیهان در مطلبی با انتقاد از سیاست‌های دولت درباره لایحه حجاب و عفاف خبر از مخالفت دقیقه نودی دولت سیزدهم با این لایحه داد.
روزنامه کیهان به نقل از علی بهادری جهرمی، سخنگوی دولت نوشت: اخیراً مکاتبه‌ای از سوی مجلس شورای اسلامی مجدداً در خصوص ماده‌ای صورت گرفته بود که در آن ماده قید شده هزینه‌های حمایت از فرهنگ عفاف و تقویت بنیان خانواده، به‌عنوان هزینه قابل‌قبول مالیاتی تلقی شود و این نوعی مشوق سرمایه‌گذاری و هزینه‌کرد در این زمینه است.
شاید ضرورتی به تصویب قانون نداشته باشیم و هیچ الزامی نبود که این مسئله معطل مانده باشد تا یک قانون تصویب شود که اقدامی در این‌زمینه انجام بگیرد. قبلاً رفت‌وبرگشت‌هایی در این زمینه انجام شده بود و مذاکراتی در جلسات نهادهای مختلف صورت گرفته بود و لایحه‌ای از سوی مرجع قضائی تقدیم دولت شد.
به‌نظر می‌رسد الان و یا هر مقطع دیگری هیچ مرجعِ اجتماعی، فرهنگی، انتظامی، قضائی و اجرائی معطل تصویب قانونی در این زمینه نیست و قوانین موجود تکالیف همین مراجع را در این موضوع‌های فرهنگی و اجتماعی مشخص کرده است.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند